Сапура Дошмуратова

1.

” ТЕҢИЗИМ !!! “

Аспанда шағала, муңлы шарқ урып,

Айланар дуз басқан шаңлы даланы.

Уйтқыған даўыллар теңизден турып,

Шексиз қурып атыр Арал алаңы.

Аралым халқымның мәни сен едиң,

Қусларда мәкәнын таслап кете алмас,

Ақ-баслы толқынлар жудә кең едиң,

Ҳәттеки қайықлар сеннен өте алмас.

Нелерге гирипдар болдың хабар бер,

Сен дуўшар болғанға, инсанда дуўшар.

Аппақ дузба? Енди сап алтын жерлер.

Сениң тәбиятың нелерге уқсар.

Кешеги кунимди еслеймен менде.

Ылай суў бурқыған ағыслы Әмиў,

Қалай өтип кетти билмедим демде.

Мумкин емес ҳәзир сени дым таныў.

Айланар қусларың аспанда сыңсып.

Бәлким ўақ- шақ болған кунлерин еслер.

Бул жерде таза суў оларға тансық.

Өркеш қумлар теңиз болып елеслер.

2.

АНАЖАН ТЫҢЛА МЕНИ

Анажан қумсадым балалық демди

Неге мениң жасым биразға келди.

Расы үлкейиуди қәлемей қалдым.

Себеби жәннетим қартаяр енди. 

Жүзлериңе бассам, жүзимди сыйпап.

Дизеңе басымды қойяйын Ана.

Кимге кегим болса, хәммесин жийнап.

Жарылып баладай айтайын Ана.

Ядымнан кетпейди, ойыма синген.

Шашымды, майдалап өргениң Ана.

Атластан әндийшелеп көйлекти кийген.

Сол күнлер зымырап өттиме Ана.

Таңғаша көксиме қол ушы әсте.

Хәйиуиң араласып ийнимди қақты.

Өмирдиң өткенин қараса демде.

Өзиме де “Ана “деген атақты тақты.

Тап түстей хәммеси, оянғым келмес.

Балалық демлерди сағындым Ана.

Өзимнен өткенди, өзгелер билмес.

Сездирмей жүриуге тырыстым Ана.

Бир мәурит ойятпаң уйқлайын тойып.

Тусимде, Анамды көремен және.

Әжинлер кетиптау жүзлерин ойып.

Нелердиң белгысы, айтың сиз қәне…..

3.

ТАРЫЙХҚҚА НӘЗЕР ….

Маман бий айланып, ат шапкан дала.

Аманлық атқосшысын алып жанына.

Тарыйхта из калдырған Каракалпакта..

Оның баскан изин умытпас сирә.

Аралымнан “Майлы-шенгел”-ге шекем.

Өз халқынын мудам арын арлаган.

Жыраулары қобыз алып колына.

Ел алдында дәстан қылып жырлаған.

Оннан кейин, Айдос қарап халқына.

Шүкир, еткен атқан хәр бир таңына.

Алдаулыққа, түсип Бегис -Мыржықтың.

Калдау деймен батқан хадал канына.

Дәуир өтип, не нәрселер болмаған..

Заман болған, қанаатсиз жалмаған.

Халкы, ушын Ерназардай батырлар..

Керек болса шийрин жанын арнаған.

Жийен жырау, Кунхожадай шайырлар…

Халкынын турмысын көп жырлап өтти…

Кейин ала Ажинияз хәм Бердаклар.

Хазирги урпакка инамын етти…

Каракалпак деген уллы ауладдың.

Дәстур-әдебине жалғасқым келер..

Маман бийдин белгилеген тасына …

Тауып алсам егер сырласқым келер.

Халкым еле катнасыкка бейимли.

Ардақлаған ағайинди жакынды.

Өз халкыма айтатғын ақылым…

Кәстерлеп жүр Қаракалпақтай халкыңды….

(Автор..Дошмуратова Сапура)

Дошмуратова Сапура

1996 жылы 20 июнда туўылған.

Бир қанша қосықлары радио , телевидениелерде атқарылған.

Қосық жазыўға қызығады.

Қырғызыстан республикасы ,, Алака комдук фонды ағзасы .